Posłanie z przemianą

Nowy konterfekt, uśmiech Joanny,
jak promyk słonka jasny, poranny...
I księgozbiory, pianino, kwiaty,
otwarte nuty w pieśni bogate...

Lico ma gładkie, kołnierz bielutki,
i ten krawacik taki równiutki.
Nieśmiałym wzrokiem wszystkich czaruje,
aż dziw, że wianka tutaj brakuje...

Nowy mąż stanu nam się objawił,
usta otworzył, coś nam wyjawił.
Posłanie posłał, złożył rączęta,
kampania wschodnia już rozpoczęta.

Nowe posłanie, charyzma nowa,
przemiana w wodza prawie gotowa.
Prawie, że wierzę. Gdy rano wstałam,
swoje posłanie pięknie posłałam!