Pętaki i karły

"Bo pamięta poeta, zapamięta też naród
wasze jady sączone, bez ustanku dzień w dzień.
Bez szacunku dla funkcji, dla symbolu, sztandaru...
Karlejecie pętaki, rośnie zaś Jego cień! "

I cień jego tak rośnie, że nam niebo przesłania.
I już świętym się staje. Jego chwałę głoszą.
Lecz z tego cienia jego już się brat wyłania.
I do niego już modły rodacy zanoszą.

Po bracie schedę przejmie, choć ulicznik już skrzeczy.
Tylko bratu na sercu dobro Polski leży.
Prawy Polak wyłącznie słowom tym nie zaprzeczy.
A pętak - niedowiarek jemu wciąż nie wierzy.

Pamiętają pętaki i karły pamiętają!
A dostępu do sieci nikt im nie zabroni.
Na dyskach i na taśmach swych czyny braci mają.
Tej wiedzy nam maluczkim trumna nie przesłoni!