I znów dzień przyszedł. Kolory wstają.
Ptaki uparcie śpiewem witają,
zieleń wybuchła porannym deszczem.
Sprawy się toczą. Jak długo jeszcze?
I taka sama w mieście ulica.
I każde drzewo, i kamienica.
I wiatr tak samo rozwiewa włosy.
I tylko zmienne są ludzkie losy.
Życie już płynie wartkim strumieniem -
chwile codzienne - to tylko mgnienie.
Cierpienie uczy, cierpienie boli.
Ono zapomnieć nam nie pozwoli.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Wszystko-pozornie-tak jak było,
OdpowiedzUsuńjakby się nic nie wydarzyło...
Tylko te twarze zamyślone
smutkiem i żalem naznaczone...
Może się w biegu zatrzymamy?
może tym radość komuś damy?
może się nad kimś pochylimy?
- może się czegoś nauczymy???
I tylko flagi
OdpowiedzUsuńbiało-czerwone
z wąziutką czernią...
I tylko one
wzrok zatrzymują,
serce ściskają.
O tamtym mroku
przypominają...