Potomek

Na przestrzeni naszych dziejów
Wielu było wielkich mężów.
Wielu było sławnych królów.
Wielu też wybitnych wodzów.
Wielu majstrów, harcowników,
Władców, szefów, kierowników.
Dyrektorów też bez liku.
I ich ważnych pomocników.
Byli prezesi i sekretarze.
A jacy byli, zaraz pokażę.
Był więc król Bolesław Chrobry.
Pierworodny synek Mieszka.
Wygnać Ody nie omieszkał,
Lecz Ottona pięknie przyjął.
Super żarcie z szafy wyjął.
Był Kazimierz Odnowiciel,
Co wygnany wnet powrócił.
Mocno się do pracy rzucił.
No i przeniósł nam stolicę
Z Wielkopolski do Krakowa.
Myśl to była całkiem nowa.
I był też Bolesław Śmiały,
Co kraj trzymał mocną ręką.
Ale przegiął trochę pałę.
No i wszystko wtedy pękło.
Biskup Staś mu się postawił.
No więc Bolek kraj zostawił
I na Węgry szybko zwiał.
Tam już z życia nic nie miał.
Był też Kazio Sprawiedliwy.
Dobrym gość był politykiem
I zasłużył się dla księży.
Dał im wszystko to, co chcieli,
Żeby jeszcze więcej mieli.
Więc cystersi go kochają
I w Wąchocku wychwalają.
I był też Kazimierz Wielki.
Co wymieniał z drewna belki
Na cegiełki i pustaki.
Król to był nie byle jaki.
Jeden z wielkich protoplastów.
I ostatni z rodu Piastów.
Lecz nie było w tej historii
Nigdy władcy tak wielkiego,
Jak dziś mamy z naszej łaski
Lecha Olka Kaczyńskiego!
Błyszczą mu oczy. Twarz mu jaśnieje.
Całą osobą swą promienieje.
A za nim niebo jest gorejące.
Więc pan Kaczyński sam jest jak słońce.
Zawsze się Lechu uroczo śmieje,
Dając nam wiarę, dając nadzieję.
Ileż wigoru, ileż humoru.
Ile kultury, ile honoru.
I jaka gracja, jaka polszczyzna.
Jak głową kręci w lewo i w prawo.
Jak się porusza swobodnie, żwawo.
I jaki uśmiech te usta mają.
Więc wszyscy Lechem się zachwycają.
Uśmierza kłótnie, wycisza spory.
I nie ma krzyków ni żadnych waśni.
I jest z nim prawo i sprawiedliwość.
A nam, Polakom, to jest jak w baśni.
Zawsze sukcesu on jest autorem.
I dla młodzieży wspaniałym wzorem.
Gdzie on tylko się pojawi,
Tam i sukces wnet się zjawi.
Sukces wielki. Niebotyczny.
I prawdziwie gigantyczny.
Niech wśród królów zajmie miejsce.
Ja się wcale nie wygłupiam.
Jemu miejsce się należy.
Identycznie jak psu zupa!
On jest z nami. A my z nim.
I tu urwał mi się film!