Jedzie pociąg z daleka
Cały oblodzony.
Jedzie pociąg z daleka.
Jadą nim miliony.
I pełno śniegu w każdym wagonie.
Czerwone nosy. Marznące dłonie.
Trzęsą się razem wszyscy podróżni.
A w tym pociągu podróżni różni.
Są tu mężowie i są też żony.
Ludzie prawdziwi. I są też klony.
Są tu robole i dyrektorzy.
I maluch taki, co nie gaworzy.
I są artyści. I chętne panie.
I dziennikarze, co mają zdanie
Na każdy temat. Ministry jadą.
I dyskutują mocno. Ze swadą.
I jedzie ojciec, i jedzie matka.
I jedzie sąsiad. Jedzie sąsiadka.
Jedzie sędzina i jedzie sędzia.
I ten, co pisze jemu orędzia.
I jedzie doktor. Jedzie doktorka.
Jedzie profesor. Jedzie znachorka.
Jadą mądrale i jadą kołki.
Jadą geniusze. Jadą matołki.
Bo tym pociągiem to naród jedzie.
Zmarznięty cały. Wódka i śledzie.
Czasem coś jemy. Czasem pijemy.
Czy gdzieś pociągiem tym dojedziemy?
Jedzie pociąg z daleka
Cały oblodzony.
Jedzie pociąg z daleka.
Jadą nim miliony.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Gdzie dojedziemy? Dobre pytanie,
OdpowiedzUsuńbo łatwa nie jest odpowiedź na nie...
drogę nam także inni wskazuja,
ci co pociągiem onym kierują.
Jest maszynista, są konduktorzy,
jest i kierownik - drogi nadłoży,
gdy nam za bardzo oblodzi tory,
są zawiadowcy i semafory,
sygnalizacja niezbyt czytelna,
i przestarzała ręczna rozdzielnia.
W tej maszynerii, układach wielu,
ciężko poruszać się przyjacielu...
Innej potrzeba nam - nie dla zgrywy,
sprawnej załogi, lokomotywy,
dobrych rozkładów, hamulców sprawnych,
wymiany sieci z układów dawnych,
oraz rozumu i dobrej woli,
to dojedziemy! Jak Bóg pozwoli.
:)
ewa*
W Warsie jadą i znoszą toasty!
OdpowiedzUsuńDobrze się tam też czują niewiasty
Tożsamości swojej nikt nie zdradza
Bo w bufecie siedzi ważna władza
Tak im mija następna godzina
Na kolanach przysiadła dziewczyna
Obchodzą imieniny, lub święto
Drzwi dobrze i solidnie zamknięto
Imieniny, nie wiadomo czyje
W pociągu słychać śpiewy: niech żyje!
Bawią się przy śpiewach i szkle brzęku
Panowie z immunitetem w ręku.
Bardzo serdecznie pozdrawiam i życzę miłego dnia:)