niedziela, 1 listopada 2009

Cmentarz




Światło, kolory, zapach, rozmowy.
Buty ciut stare. Kapelusz nowy.
I te nad grobem wspólne spotkania.
Uśmiechy, dłonie i powitania.

I są całusy. Co tam u ciebie?
Ja jestem pewna, że on jest w niebie!
I pełno sadzy. I pełno wosku.
Ja po zapałki lecę do kiosku!

Takie są wszystkie polskie cmentarze.
Dzieci wśród grobów. Mali figlarze.
Znicze i świece. Wieńce. Stroiki.
Głosy i szepty. Czasami krzyki.

I te modlitwy za zmarłych wszystkich.
Za obcych ludzi i za tych bliskich.
Usta szepczące to jedno zdanie:
Wieczny spoczynek racz im dać, Panie.

4 komentarze:

  1. Niech spoczwają w Pokoju!

    OdpowiedzUsuń
  2. Cienie
    Idę w mdłym świetle lampionów,
    wśród drzew odartych z zieleni.
    Samotna ma postać tańczy
    bukietem rozchwianych cieni.

    Cienie są za mną, przede mną,
    ja w środku jak ciemna plama.
    I wiem, że w pustej alejce
    nie jestem zupełnie sama.
    ewa*

    Napisałam 30.10.09 r.; mieszkam przy cmentarzu, poszłam wieczorem posprzątać grób bliskiej mi osoby... padał deszcz, wiatr przeganiał złote liście na wszystkie strony... cienie tańczyły ... nie bałam się. Może trochę...

    OdpowiedzUsuń
  3. Przychodzimy z krzykiem
    obwieszczając SIEBIE
    porankom, gwiazdom.
    matczynemu czekaniu.
    Rośniemy do bajek,
    dorastamy by trzeźwieć
    zaznaczając swój znak na mapie życia.
    Wierzymy horoskopom, potrójnym bzom,
    chronimy dobre słowo - dając siebie:gestem
    milczeniem, trwaniem
    i odchodzimy - w nietykalną ciszę
    w czekanie - na świeczkę...

    OdpowiedzUsuń
  4. http://tiny.pl/hxg57

    OdpowiedzUsuń