Walentynki

Jej w głowie śpiewa i dech zatyka,
Coś w piersiach dusi i drżą jej ręce,
Skronie pałają ogniem nieznanym,
A serce z bólu wije się w męce.

Ona go czuje na każdym kroku,
Zachłannie chwyta gest jego głowy
I w myśli drżącej tuż przed zaśnięciem
Tworzy kochanka wciąż obraz nowy.

Wciąż widzi postać tę ukochaną,
Biegnie do niego otwarta cała,
On ją milczeniem odpycha zimnym,
A przecież całą siebie by dała.

Dał jej dziś kwiatki, wiec już wychodzi
Na małe piwo. Ona w pokorze
Dzisiejszy wieczór znów spędzi sama.
I wszystkie bledną wyśnione zorze.